Guus, Kor, Arthur en Sophie hebben hieronder ook hun persoonlijke ervaringen gedeeld van de Ringvaart Regatta, hun uitdagende 100 kilometer roeien. Dit team is een dubbel vier met roeiers Arthur uit Noordwijk, Bob uit Voorhout, Guus en Kor uit Lisse en stuurvrouw Sophie eveneens uit Noordwijk. Lees hier meer over de Ringvaart Regatta, en hieronder hun mooie persoonlijke verhalen.
Guus:
Woensdag 29 mei was de dag waar wij al een jaar lang naar uitkeken. Althans, in ons hoofd. Na steeds langere tochten te hebben gemaakt en op afstand te hebben getraind, was vandaag de dag om 100 kilometer achter elkaar te roeien. Helaas begon de dag anders dan gepland. Na een veelbelovende start, waarbij we al een paar boten hadden ingehaald, stortte ons tempo in. We hebben de Kaag nog nooit zo druk gezien. De golven sloegen hard tegen de boot en tegen ons. Op een gegeven moment was het zo erg dat onze hele boot vol liep met water en we moesten hozen. Het was zeker geen lekker begin. Na het vervangen van een voetenbord konden we weer verder. Het weer zat verder die dag wel mee. Vlak voor Leidsendam werd het echt pittig. De zon kwam op, maar daarmee ook de vermoeidheid. Verder konden wij heel erg fijn roeien met elkaar. Wij hebben het uiterste eruit gehaald en heerlijk kunnen roeien.
Ik ben super trots op ons team. Wat hebben we ervan kunnen genieten, mede dankzij de mensen die ons langs de kant aanmoedigden. Dit was echt een geweldige ervaring.
Grote verrassing bij rustpunt Lisse. Clubleden, taart, balonnen en verjaardagsvlag. Zo lief en leuk. Dan nog een keer golven op het Norremeer waar we Karolien deze dapper zagen bedwingen of uithozen in de Achterom. De etappe Lisse-Leidschendam is de lijden etappe. Na de rust bij de sluis gaat het weer beter. Na de finish direct de massagetafel in beslag genomen voor behandeling van de schouders en nek.
We hebben slechts anderhalf uur meer roeitijd nodig gehad dan de snelsten in het veld. Zeer blij met het team en het resultaat. Een memorabele editie de 49e ringvaartregatta. Wat gaan we op de 50e doen?
Maar we zeiden het allemaal niet! We roeiden door; soms zwijgend, soms pratend. De hele route ondersteund door onze meefietser, volgbus en andere supporters. En hoewel alles steeds meer pijn ging doen, werd het steeds leuker. De slag kwam weer aan boord, de zon kwam voorzichtig door en het water werd rustiger. En na nog een pittige etappe tot de sluis bij Leidschendam, voelde het al alsof we gefinisht waren. De laatste 12 kilometer naar en door Delft waren het mooist: eindelijk blauwe lucht en mooi om Delft vanaf het water te zien. Al met al een prachtige tocht. Volgend jaar weer?
