Na maanden van voorbereidingen door Jos en Liesbeth was het zover. De auto’s werden volgeladen met weekendtassen, trossen bananen, prikstokken en hoos-emmers… op naar Duitsland! Er stond dit keer een roeitocht op de planning van in totaal 135 kilometer van Hannover Munden naar Hamelen, die in 6 etappes was opgedeeld. Van die 6 etappes zou je er 4 roeien, zat je er 1 als stuur in de boot en mocht je 1 keer als wissel met de auto mee. Dat het een pittige tocht zou worden wisten we, maar dat mocht de pret niet drukken; we hadden er zin in!
En daar gingen we. Het weer zat ons mee, de files waren zo goed als verdwenen en na een kleine 5 uur waren we in het idyllische stadje Hannover Munden aangekomen. Op de dag van aankomst was het nog best een logistiek geregel. Een deel van ons ging rechtstreeks naar Hannover Munden, waar het hotel lag en de tocht de volgende ochtend zou starten. Het andere deel van de groep reed door naar Hamelen, om daar de auto te droppen en vervolgens de bus terug te pakken naar het zuiden. Een andere manier was er namelijk niet om na de tocht weer terug te komen bij het hotel!
De groep die al in Hannover Munden was had alvast de 2 gehuurde boten voorbij de sluis gebracht (briljant plan, vonden we zelf) zodat we ’s morgens in alle drukte niet óók nog eens door een sluis hoefden te manoeuvreren.
Zo gezegd, zo gedaan en met een beetje hulp van de plaatselijke roeivereniging konden we de boten voorbij de sluis, door de modder en op de kant krijgen. Dit leverde ons de volgende ochtend niet alleen wat rust, maar ook prachtige modderfoto’s op ?
Nadat de praktische dingen allemaal geregeld waren, het eerste broodje braadworst was verorberd, de groep uit Hamelen ook was aangekomen en de hotelkamers waren verdeeld troffen we elkaar allemaal bij de plaatselijke Italiaan. Het werd een hele gezellige avond waarbij de bootindeling werd besproken. Omdat iedereen alles ok vond, kwam Ricardo op het idee om lootjes te trekken; je werd boot Blauw of boot Rood. Ook zaten er 2 lootjes bij waarop de wissel al bekend werd gemaakt; als je dat lootje had, begon je in de auto. Dennis hield graag de spanning hoog; de volgende ochtend mocht iedereen pas verklappen welke kleur er op het lootje stond!
Na een relatief kort nachtje ging de wekker om 4.45u want om 5.15u werden we aan het ontbijt verwacht. Niet, zoals je zou verwachten, in het hotel zelf maar in een klein kerkje aan de overkant. Dat was nog eens een gezegend ontbijtje! Iets later dan vooraf gepland vertrokken we naar de boten. Blijkbaar waren we niet de enige met dit briljante plan, want we moesten toch echt achteraan in de rij aansluiten. Gelukkig zijn wij Nederlanders vrij assertief en lagen we alsnog voor 7u op de Weser te dobberen.
Daar gingen we dan. Te midden van de meest prachtige natuur die je je kunt voorstellen. Door dorpjes, langs rotsformaties en dwars tussen de koolzaadvelden door. Doordat de twee rivieren Werra en Fulda samen de Weser vormen, ontstaat er een flinke stroming wat ons uiterst gunstig uitkwam. Met een gemiddelde van 15 km/u vlogen we over het water! Onderweg hielden we de andere boot goed in de gaten en andersom; het was echt een uitje met elkaar. Bij de wissels, wisselde we niet alleen van stuur maar wisselde we ook verhalen en ervaringen uit met elke keer nog een grap en een grol. Alhoewel… bij de laatste 2 etappes werd het zwaarder en voelden we de spieren verzuren. Dat mocht opzich ook wel, na bijna 90 km in de boot!
Toen iedereen uiteindelijk binnenkwam bij de roeivereniging in Hamelen, waren we allemaal dan ook moe, voldaan, blij én trots. Dit hadden we toch maar even mooi gedaan met elkaar! Al met al was het een fantastische tocht. Nee. Een fantastisch weekend. Want hoe gaaf het roeien ook was; zonder het schattige hotel, de moddervoeten, het lootjes-trekken, de Duitse Italiaan, en onze Max-Verstappen-achtige chauffeurs was het weekend niet hetzelfde geweest.
Dus nogmaals iedereen bedankt, Jos en Liesbeth in het bijzonder.