Onze eigen Karolien deed afgelopen woensdag mee aan De Ringvaart Regatta, lees hier haar persoonlijke verhaal:
De Ringvaart Regatta voert over 100 kilometer en staat bekend als langste onafgebroken roeimarathon ter wereld. Het parcours van de Ringvaart voert voornamelijk over de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder, die vanaf de Kagerplassen ‘linksom’ gevaren wordt langs Amsterdam, Haarlem en Lisse (noordwaarts langs de Westeinderplassen). Daarna doet de wedstrijd weer de Kagerplassen aan, vervolgens voert de route via de Vliet en het Rijn-Schiekanaal naar Delft waar de finish is.
Karolien schrijft: “Een jaar geleden werd ik lid bij Roeivereniging Iris. Na een kleine 30 jaar pakte ik het roeien weer op. Inmiddels weet ik: net als fietsen verleer je roeien niet. Ik kreeg de smaak voor het roeien in een skiff enorm te pakken. Mijn kracht is niet mijn beste punt, maar mijn duurvermogen des te meer dus ik zette mijn zinnen op het roeien van de Ringvaartregatta. Ik denk dat iedereen het dacht, maar niemand het zei: die is gek. Als ik mensen vroeg het samen te doen, rende iedereen hard weg! Na de 60 km tocht met de vereniging besloot ik er voor te gaan. Eind maart schreef ik me in, in een skiff. Joost heeft me vergezeld op mijn meeste lange roeitrainingen. Zelfs zonder dat we ooit met elkaar in een boot hadden gezeten, samen een rondje Ringvaart geroeid. Wat ik toen niet wist, was dat dat misschien een hele goeie mentale training is geweest. Er waaide toen een forse wind (WK4) en we hadden veel moeite om de Westeinderplassen te passeren. Joost zei: “korte halen, we gaan nog steeds vooruit.”
Ik heb fors getraind; 2 a 3 keer roeien per week (waarvan 1 lange tocht), 2 a 3 keer hardlopen per week en 2 x per week krachttraining. Aan de voorbereiding kon het niet liggen. Het weer was mijn grootste vijand. Had ik dat maar wat minder vaak gezegd. Waar er twee weken geleden nog een fantastische weervoorspelling werd gegeven, werd die naarmate 29 mei naderde, slechter en slechter. Veel regen en veel wind. Die regen is reuze meegevallen, maar die wind…. Ik droomde er zelfs van: huizenhoge golven en overstroomde huizen. Stikzenuwachtig werd ik ervan. De boot zo goed mogelijk voorbereid: stormboord bevestigd en riggers afgeplakt. Hoosblik en grote spons mee in de boot.
Er is een startschema op basis van je opgegeven verwachtte tijd. Het is dan een rollende start: zodra je de start passeert, start je tijd. Ik startte even over 07.00. Rosa-Li, sinds dit jaar lid bij Asopos, heeft me fantastisch geholpen op Asopos. Het was zwaarbewolkt, af en toe wat miezer regen en de wind was heftig. Bij Iris stond het stoplicht op rood, wat betekent dat het vaarverbod is. Daar ging ik, in mijn skiffje richting de Kaag. Voor de wind, bijna rollend over de golven met schuimkoppen. Ik dacht nog als ik gewoon blijf drijven, kom ik ook aan de overkant van de Kaag. Maar ja, dat duurt natuurlijk net iets te lang. Dus als het te vol werd in de boot, even hozen en weer door. Ik was blij dat het bootje van de organisatie me begeleidde en me netjes afleverde bij het volgende bootje. Via het Sever, Kleipoel en de Ade kwam ik rond 08.00 bij de Ringvaart. Daar stonden de eerste vier supporters / begeleiders al op me te wachten: Tanja (met haar heb ik 30 jaar geleden de Ringvaartregatta in een dubbeltwee geroeid), Robin, Rosa-Li en Monique. Even later sloot Wilfried aan en nog wat later Joost. In volle vaart richting de eerste tussenstop in Aalsmeer. Echter… bij 22 km kwam ik Project 712 van Feadship tegen. Nota bene de hoofdsponsor van deze roeiwedstrijd ging precies deze dag dit enorme jacht van 82,90 meter van Aalsmeer naar Rotterdam varen. Door de enorme zuiging van het gevaarte werd ik omvergetrokken. Ik was nog even bang dat ik erdoor weggezogen zou worden, maar dat viel gelukkig mee. En ik lag natuurlijk niet aan de kant van mijn supporters, dus met boot en al de Ringvaart overgezwommen. Gelukkig had ik ook de dag zelf goed voorbereid, dus al mijn vaste volgers hadden een tas met eten en een setje droge kleding van mij meegekregen. Dus hup de kant op, alle natte zooi uit en een setje droge kleding aan. Ik heb er meteen maar een pitstop van gemaakt: sanitaire stop, eten en door! De stop in Aalsmeer heb ik vervolgens overgeslagen en ook de stop in Zwanenburg. Focus op Lisse en daar dan even uitgebreid eruit. Op dit stuk weer nieuwe supporters op de fiets: Ruth en Hanneke, Jelle en Petra. Vanaf Zwanenburg was de wind niet meer in mijn voordeel. Het was heel fijn als er af en toe een stukje beschut was. Maar de open stukken zoals bij Vijfhuizen/Schalkwijk waren een klein voorproefje op de Kaag tegenwind.
In de buurt van Lisse weer veel support: Paul, Boris, Hans, Iris, Anna, mijn zus en neefjes en een heel ontvangstcomité op de Lisserdijk van uit de vereniging. Ook mijn moeder was hier!
Uitgebreide stop voor toiletbezoek, mijn handen laten tapen bij de EHBO en eten. Eten viel me zwaar de hele dag. Met lange tanden. Je weet dat het moet, maar echt zin had ik er niet in. Moed verzameld en onder luid toegejuich vertrok ik naar de Kaag. Net voor de Kaag nog aangemoedigd door Jonneke, Lisette, Florus Jan en Eric!
Ik vaar om het klein eiland en het enige dat ik kan denken: hoe ga ik hier in hemelsnaam doorheen komen?! Vol tegen wind, ik voelde de golven de hele punt van mijn boot verslinden en wachtte dan op de vloedgolf van water in mijn boot. En dan maar snel hozen. Om vervolgens weer 100 meter terug gewaaid te zijn. Ik deed 12 minuten over een kilometer maar ik dacht aan de woorden van Joost: “korte halen, we gaan nog steeds vooruit.” Overigens hier heel in de verte een bootje van de organisatie dus ik dacht: hoelang gaat het duren voordat ik hier geholpen word als ik toch om ga? Halverwege word ik door de Iris-mannen ingehaald die als een speer op hun einddoel afgaan. Als ik de Kaag heb getrotseerd, breekt de zon door. Ik had steeds gezegd: Als ik de Kaag voor de tweede keer over ben, dan ga ik het halen. Het is alsof de zon het alvast viert.
Op de Koudenhoornbrug weer twee nieuwe supporters: William en Meike! Ik neem nog een gelletje en roei richting de Zijl waar ik hoop mijn vriendin Anke te treffen. Als ik alleen haar dochter Lotte zie, moet ik mijn emoties bedwingen. Anke had heel graag een stuk meegefietst, maar is die ochtend toch weer opgenomen in het ziekenhuis. Ook Miriam is hier gestart om het stuk naar Delft te begeleiden. Wilfried en Tanja, de bikkels, zijn er dan ook nog steeds bij!
Zoals gezegd, ik ging die finish me niet meer laten afnemen. Maar het wordt wel zwaarder. Dus ik ga het resterende stuk in delen hakken: een stuk naar Voorschoten (aanleggen bij Rijnland) voor een elektrolyten-shot uit de tas van Miriam, Leidschendam (want dan kan ik er weer uitgebreid uit) en het laatste stuk naar Delft! Ik heb de rare gewoonte dat ik stappen tel met hardlopen en halen tel tijdens het roeien dus zo peddel ik de kilometers weg.
Als Lotte mij weer verlaat, verschijnt Sanne. En als Sanne haar laatste filmpje schiet, hoor ik Marc aan stuurboordzijde. En aan bakboorzijde verschijnt Saskia (ook met haar heb 28? jaar geleden de Ringvaartregatta in een dubbeltwee geroeid). Het lijkt wel of ze het met elkaar hebben afgesproken! Zo heb ik de hele dag een verrassing van supporters. Onwijs gaaf! Ook Eric sluit nog aan op de fiets tot aan de finish en in Delft krijg ik nog bemoedigende woorden van de ouders van Saskia.
In Leidschendam moet je uitstappen want dan wordt de boot de sluis overgedragen. Ook hier weer wat moed verzamelen. Het zijn de laatste loodjes, maar toch nog wel 12 km. De wind is gelukkig minder geworden en dit is voornamelijk een beschutte route dus dat maakt het gelukkig minder zwaar. Ik kom langs de Delftse roeiverenigingen DDS en Laga en weet dat ik er bijna ben. Nog 1 bocht en dan heeft deze wedstrijdorganisatie bedacht dat de laatste 500 meter een sprintcompetitie is. Heb ik nou net de pech dat er een zandboot een bocht maakt naar de Nieuwe Haven. Daar ging mijn sprintje! 😉 Had nog wel de spirit dat ik niet ingehaald wilde worden door een dubbeltwee net voor de finish dus die wist ik voor te blijven! En dan is het volbracht! Blik halen, douchen, eten en feestvieren. Nagenieten en alle bijna 400 appjes lezen die mijn volgers in verschillende app-groepen hadden geplaatst!
Mijn handen doen pijn, maar dat herstelt. De herinnering blijft. En wat voor een!
Dank aan iedereen die dit een onvergetelijke dag heeft gemaakt. Met speciale dank aan Joost voor het meetrainen en supporten, Dennis voor het prepareren van de boot, Andre voor de massage, Frans die de hele dag heen en weer is gescheurd om mij te brengen, aan te moedigen en weer op te halen en mijn ‘vaste’ begeleiders op de fiets: Tanja, Miriam en Wilfried!”
RV-Iris is supertrots op Karolien en haar prestaties!
