The Hour – “Door de ogen van Eric van de Heisteeg en Karolien Vrolijk”
Het concept van de wedstrijd is eigenlijk heel simpel: je vaart als ploeg een uur lang. Wie het verst komt, wint. De wedstrijd is opengesteld voor zowel dames als heren achten en dames en heren gestuurde scull vieren. Ton van Haastregt heeft als initiatiefnemer 8 Iris-roeiers enthousiast gekregen om deel te nemen. Met als resultaat: twee gestuurde scull vieren. Een herenploeg: Ton, Rob, Eric, Ton met Monique als stuur. Een damesploeg: Karolien, Petra, Inke, Jonneke met een stuur geleend van Asopos de Vliet, Rosa-Li. En voor deze twee sturen alle lof! Want wie wel eens in een gladde vier roeit weet dat de stuurplek op zich al een uitdaging is.
Op zaterdag ging de wekker vroeg. Het had flink gevroren. Prachtige plaatjes, spiegelglad water maar….zou het wel doorgaan? De ringvaart was open maar menig slootje lag helemaal dicht. De botenwagen aangekoppeld en op naar de Bosbaan. Daar aan gekomen: Bosbaan helemaal bevroren! Plan B werd uit de kast getrokken. Waar je eigenlijk zou starten op de Bosbaan om vervolgens na 500 meter je boot over een sluis te tillen, werd nu besloten de boten na de sluis te water te laten, direct op de Nieuwe Meer. Boten van de boten wagen, opriggeren, goed nadenken wat je mee wilde of nodig zou hebben in Haarlem want het was natuurlijk een one-way-trip!
De damesploeg: Even voor 12 stapten we in de boot. Aangezien dit de tweede keer was dat we in deze samenstelling in de boot zaten en nog nooit een soortgelijke race hadden geroeid, wisten we niet goed wat we konden verwachten en hoe we dit goed moesten doen. Na tips van Kor besloten we de race in te delen in drie stukken van 20 minuten. Na 20 minuten bepalen of je in dat zelfde tempo door ging of een tandje erbij. En zo ook voor de laatste 20 minuten. Na ruim 4 km oproeien (wat goed was om een beetje warm te worden na uren kleumen in de kou) kwamen we bij de start. Rosa-li loodste ons met haar continue, scherpe aanwijzingen over de Ringvaart richting het Spaarne. De speciale app moest aangeven wanneer het uur voorbij was. Maar die stond op de telefoon van Petra en die zat in haar tas! Dus we hebben zeker een kilometer doorgebuffeld om er zeker van te zijn dat we niet te vroeg zouden stoppen! We hebben afstand van 11703 gehaald in een uur. Vervolgens moesten we dus ook nog 7 km uitroeien. Dat waren eigenlijk de zwaarste kilometers!
De herenploeg: Ook bij de heren zat het enthousiasme er al snel in. Een tip van Ton was om rustig op te roeien om geen energie te verliezen. Alle energie bewaren voor “The Hour”! Stuurvouw Monique wist ons met haar opbeurende berichten goed bij de les te houden en manouvreerde vaardig over het water. Overal sneed ze heel precies de bochten af, alleen dat al leverde ons vele meters voorsprong. Bij het startpunt aangekomen moesten we nog een poosje ronddobberen om te wachten op de “8”. Zo’n 8 is normaal gesproken een snellere boot dan de onze. Na de bijna gelijktijdige start wisten we deze 8 toch een half uurtje voor te blijven. Het leuke is dat je dan een soort snelheid-referentie hebt. Komen ze dichter bij dan sloof je je extra uit om de boel voor te blijven. Onze snelheid zie je achteraf dan ook wat terugvallen nadat we uiteindelijk toch door de 8 waren ingehaald. Het uur vloog voorbij. Er werd onderling bijna niets gezegd, iedereen was geconcentreerd aan het roeien. De rustige en behoorlijk gelijkmatige lange slag van Ton zorgde voor een prima ritme. Rob hangt vaak (maar niet altijd) een beetje naar links, dus hang ik een beetje naar rechts. Per saldo dus lekker in evenwicht. De zon die vanuit een heldere hemel lekker stond te stralen maakte het helemaal af. Alleen de, volgens Monique “laatste minuut” duurde (voor de zekerheid, je wil niet te snel stoppen met “het uur”) wel een minuutje of 5. Heerlijk geroeid! Ook het uitroeien nadat het uur was afgelopen was ontspannen, voor dat we het wisten zaten we in de sociëteit van roeivereniging het Spaarne aan de erwtensoep. Die prachtige medaille’s van “The Hour”, gingen weliswaar aan onze neus voorbij maar deze wedstrijd smaakt zeker naar “meer”. Volgende keer beter!!
Bij ‘t Spaarne dus getrakteerd op een lekkere kop erwtensoep met roggebrood. En tot slot nog de hele riedel van boten weer op de botenwagen, auto’s ophalen in Amsterdam, en de boten weer in de loods bij Iris. Moe maar voldaan kijken we terug op een fantastische dag en een in alle opzichten knap staaltje teamwork!
Dank aan Kor voor het vervoeren van de boten (en alle tips), Monique en Rosa-Li voor het sturen en Menno, Mariette en Ada voor het support langs het parcours!