Door Jeroen Heijmans
Haegsche Bluf is een Nederlands nagerecht, naar eenvoudig recept. Het bestaat uit stijf opgeklopt eiwit met suiker en bessensap, meestal van rode bessen. De naam is een verwijzing naar het air dat de bewoners van Den Haag zouden aannemen. Het lijkt heel wat, maar in feite is het grotendeels lucht.
Hoe anders was dit op zaterdag 28 juni. Roeivereniging De Laak organiseerde op die dag een top voorbereide roeimarathon van 54 kilometer. Via Delft door het verrassende Westland en de historische polders van Delfland. Bij Monster kon je de duinen aanraken en eventueel de ‘son in de see sien sakken’. Maar dan was je wel te laat binnen. Via Schipluiden, Buitenwatersloot en Delft weer terug naar De Laak.
Of het weer nog niet uitdagend genoeg was, heeft een dapper viertal van Iris, te weten Monique, Hans, Jeroen en Jos deze tocht ook nog eens geroeid in een wherry. Liters water en voldoende eten mee, de overheid kon trots zijn op dit overlevingspakket. Twee roeiers, twee sturen en op tijd wisselen.
Dit alles gecombineerd met lage bruggen waar ze in Friesland nog een puntje aan kunnen zuigen, voorbijtrekkende bierboten met muziek voor kenners en talloze fluisterbootjes met borrelende en proostende gezelschappen. Kortom uitdaging genoeg. Maar op de meet de snelste wherry van de prestatieroeiers! Een resultaat om trots op te zijn.
Na aankomst de medailleceremonie en als toetje een heerlijk Indisch buffet. Een waardige afsluiter van het hoofdgerecht: de ‘Haegsche Bluf’ marathon 2025.
