Een bescheiden groepje roeiers deed dit jaar mee aan de Magnum Marathon, georganiseerd door Willem III. Karin, Menno en Tessa hadden er weer zin in, net als de vorige keer dat dit drietal samen een langere tocht roeide: de ElfstedenRoeimarathon in 2019. Dit keer in een gehuurde boot, die om de anderhalve kilometer wat liefde en aandacht nodig had in de vorm van een plens water over de slidings. De route stelde niet teleur, en het roeigezelschap net zomin. We hadden het tempo er goed in zitten en roeiden langs Weesp, Loenen, Vreeland, Abcoude, Ouderkerk.
Tweemaal moesten we het Amsterdam-Rijnkanaal oversteken. Dit werd goed begeleid door iemand aan de wal. Ik kan wel zeggen dat deze marathon er eentje is om te herhalen: mooi roeiwater, goede wisselplekken en mogelijkheden voor sanitaire stops, en goed georganiseerd.
Even dachten we dat het harde werken voor niets was geweest: bij aankomst werden we niet op het vlot onthaald met een Magnum, maar mochten we meteen doorlopen naar de kantine, waar we een drankje kregen en even konden bijkomen. Een paar dagen eerder was al een nieuwsbericht verschenen dat door de ‘lange zomer’, de schappen met ijsjes leeg aan het raken waren. De teleurstelling droop al bijna van onze gezichten. Toen we hier een voorzichtige opmerking over maakten bij de organisatie, kwam de goedgemutste maar enigszins verstrooide barman alsnog uit de keuken tevoorschijn met drie heerlijke Magnums. Natuurlijk gaat het om de reis, en niet de bestemming, maar dit was eerlijk gezegd toch de reden waarom we ’s ochtends in de boot waren gestapt: om na urenlang roeien op hetzelfde punt weer uit te stappen, en te genieten van een mierzoete Magnum.
